W miejscowości nie spotkamy wielu zabytków, za to oczekuje nas zadbana, rozległa oraz pokryta drobnym piaskiem plaża. Wakacyjne kąpielisko to ok. 300 metrów brzegu morskiego.

Plaża

Szeroka, piaszczysta i przede wszystkim bardzo czysta plaża w Rewalu, to chyba największa atrakcja miejscowości. W wielu miejscach oparta jest o klif i nieustannie zachwyca każdego turystę swoim widokiem, zarówno na morze, jak i na klify i wydmy w głąb lądu.

Do dyspozycji plażowiczów jest tu kąpielisko obejmujące 300 metrów linii brzegowej od zejścia plażowego przy ulicy Westerplatte do zejścia przy ulicy Białej. W czasie wakacji funkcjonują na nim zjeżdżalnie, dmuchane konstrukcje dla dzieci i wypożyczalnia skuterów wodnych. Organizowane są także turnieje sportowe. Co kilkaset metrów nad bezpieczeństwem letników czuwają oczywiście wykwalifikowani ratownicy.

Na terenie kąpieliska obowiązuje zakaz wprowadzania zwierząt w okresie 01.06 - 30.09. Są jednak wyznaczone miejsca, na które czworonogi przychodzić mogą ze swoimi właścicielami przez cały rok. Są to: zejście nr 19 przy ul. Brzozowej, zejście nr 20 przy ul. Klifowej oraz zejście nr 26 przy ul. Szczecińskiej.

Osobom niepełnosprawnym najwygodniej będzie dostać się na plażę zjazdem technicznym, przy przystani rybackiej na ulicy Saperskiej.

Rewalska plaża, w lecie zwykle zatłoczona, w pozostałe pory roku staje się jednak prawdziwą oazą spokoju i idealnym miejscem do przemyśleń i relaksu.

Platforma widokowa

Platforma widokowa wraz z zejściem nad morze to nowoczesna betonowa konstrukcja, która powstała w 2009 roku przy ulicy Kościuszki w Rewalu. Podest o wymiarach 19,5 na 15 metrów znajduje się na wysokości 12,5 metra n.p.m. Na miejscu znajduje się także zaplecze ratowników WOPR.

Obiekt ten jest idealnym miejscem do obserwacji wschodów i zachodów słońca, bowiem nic nie ogranicza widoczności stojących na tarasie. Platformę szczególnie upodobali sobie zakochani, narzeczeni oraz nowożeńcy. Świadczą o tym kłódki z wygrawerowanymi inicjałami, przypięte do barierek okalających podest, mające dowodzić o sile uczuć oraz ich trwałości.

Droga prowadząca do platformy, sam taras oraz pobliski plac, na którym ustawiono żeliwne szkielety wielorybów, stanowią nowe centrum Rewala, którego przez długi czas brakowało w tym nadmorskim kurorcie.

Szlak Nadmorski im. Czesława Piskorskiego

Szlak Nadmorski im. Czesława Piskorskiego to część czerwonego szlaku nadmorskiego, który to z kolei jest częścią Europejskiego Szlaku Dalekobieżnego E9, który ciągnie się od Portugalii, przez Polskę do Estonii. Szlak nadmorski przechodzi na Wybrzeżu Rewalskim przez 5 miejscowości:

Odcinek 70,9 km - Pobierowo
Odcinek 72,9 km - Pustkowo
Odcinek 75,0 km - Trzęsacz
Odcinek 77,0 km - Rewal
Odcinek 80,5 km - Niechorze (Latarnia Morska)

Sosnowy bór Bażynowy

Okolice Pogorzelicy to obszar wyjątkowo bogaty w walory przyrodnicze. Oprócz bliskości jeziora Liwia Łuża oraz Bagna Pogorzelickiego występuje tu także niezwykle cenny sosnowy bór bażynowy.

Jest to rodzaj lasu porastający wyłącznie piaszczyste podłoże. Kompleks ten rozciąga się wąskim pasem wzdłuż wybrzeża, aż do okolic Mrzeżyna na wschodzie. W Polsce, tego typu lasy zajmują znikomą powierzchnię 50 kilometrów kwadratowych. Cechami charakterystycznymi boru bażynowego są luźne zwarcie drzewostanu, nieregularny rozwój korony, spowodowany nadmorskimi wiatrami, a także poskręcane pnie i konary. Te atrakcyjne pod względem krajobrazowym lasy, to widok, o który coraz ciężej na naszej ojczystej ziemi. Uroku całości dodaje występujący tu wrzos, którym wysłane jest tutejsze runo leśne. Dlatego też, warto się tu wybrać szczególnie w okresie od sierpnia do października, kiedy wrzos ukazuje swój fiolet.

W borze bażynowym występują gatunki drzew spotykane także w innych borach sosnowych, a także specyficzna grupa gatunków wyróżniających, występujących tu szczególnie często i obficie: bażyna czarna i turzyca piaskowa. Gatunkami charakterystycznymi są również: tajęża jednostronna, listera sercowata i monezes jednokwiatowa.

Wiatrak w Lędzinie

We wsi Lędzin, 2 km od Niechorza, na zielonej górce w otoczeniu pól i brzeziny stoi stary holenderski wiatrak. Wiatrak wybudowano w 1723 roku, gdzie jeszcze do lat 60-tych ubiegłego stulecia wykonywał prace jakie były mu przeznaczone.

W 1984 roku Józef Jaszczerski zainteresował się na tyle Wiatrakiem, iż kupił go od miejscowego starego rolnika. Wiatrak, od czasu kiedy przestał pracować stał się ruiną. W momencie zakupu, w Wiatraku pasły się owce, cała stolarka była do wymiany oraz dach, podobnie było z terenem wokół. Właściciele jednak zadbali aby zachowało się jak najwięcej oryginalnych murów oraz elementów jakie napędzały Wiatrak do pracy. Do dziś pozostały koła zębate oraz mechanizmy które biegną od samej podstawy, przez środek Wiatraka, ciągnąc się aż do kopuły. Podobno mechanizm jest w tak dobrym stanie, że nawet dzisiaj byłaby taka możliwość, aby skrzydła Wiatraka zaczęły na nowo pracować. Konieczne były niezbędne prace budowlane pod nadzorem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków - gdyż Wiatrak jest wpisany na listę jako zabytek od 1953 roku.

Latarnia Morska

Latarnia morska w Niechorzu, położona jest na wysokim klifie. Obiekt powstał w 1866 roku, a do jego budowy wykorzystano licowaną cegłę. W dolnej partii podstawa przyjmuje formę prostokąta, z kolei powyżej przybudówek ma kształt ośmiokąta. Wieża na narożnikach posiada wysunięte lizeny, a płaszczyzny pomiędzy nimi zostały wyłożone jasnożółtą cegłą. Na wysokości 37 metrów usytuowano taras widokowy. Zwieńczeniem latarni jest laterna przykryta kopulastym dachem. Początkowo, źródłem światła latarni był olej rzepakowy, którego zużywano do 1500 kilogramów rocznie.

W 1945 roku, podczas działań wojennych, pocisk artyleryjski uszkodził układ optyczny. Wycofujący się Niemcy, założyli w budynku osiem min, które udało się odnaleźć i tym samym uchronić obiekt przed zniszczeniem. W 1948 roku odbudowano aparaturę optyczną, z kolei w roku 2000 dokonano generalnego remontu całego zespołu.

Zasięg światła latarni wynosi 20 Mm czyli ok. 37 km, a jej wysokość sięga 45 metrów, dzięki czemu dumnie góruje nad okoliczną zabudową. Przy wejściu do latarni znajduje się kilkudziesięcioletni ogród, w którym rosną potężne 2-metrowe żywopłoty i w jakim kryje się zejście stromymi schodkami na betonowy wał ochronny (wzmacnia brzeg, na jakim usytuowana jest latarnia) oraz plażę. Od strony południowej z latarnią łączą się budynki mieszkalne rodzin latarników i zabudowa gospodarcza. Od strony południowej, a więc od lądu, budowla prezentuje się najokazalej. Widać ją z odległości kilku kilometrów. Aby dotrzeć na platformę widokową, trzeba pokonać przeszło 200 schodów. Warto jednak zadać sobie ten trud, ponieważ widoki na Wybrzeże Rewalskie rekompensują go z nadwyżką.

Godziny otwarcia latarni:

Poza sezonem (oprócz świąt): 10.00-18.00.
W sezonie letnim: 10.00-20.00.

Nadmorska Kolej Wąskotorowa

Nadmorska Kolej Wąskotorowa to chluba całego Wybrzeża Rewalskiego. Odrestaurowana i unowocześniona linia kolejowa kursuje na 2 trasach, na odcinku pomiędzy Gryficami i Pogorzelicą i przecina 3 gminy Powiatu Gryfickiego: Gryfice, Karnice i Rewal. Łączna długość tej trasy to 39,5 km. Składy ciągnięte są przez lokomotywę spalinową Lxd2 lub wagon motorowy MBX. Wagony są całkowicie odnowione, posiadają ogrzewanie i toalety.

W Nadmorskiej Kolei Wąskotorowej można przewozić odpowiednio zabezpieczone małe zwierzęta domowe (w tym psy), o ile nie są one uciążliwe dla innych podróżnych. Bez problemu można również zabrać ze sobą rowery i umieścić je w specjalnie do tego przygotowanym wagonie.

Jeszcze do niedawna kolejka ciągnięta była przez zabytkowy parowóz Px-48, zwany Parysem. Niestety, nie funkcjonuje już on w obecnym składzie kolejki. Dla miłośników rewalskiej wąskotorówki jest jednak także inna, ciekawa opcja. Park Miniatur i Kolejek w Dziwnowie dysponuje bowiem miniaturową wersją tegoż parowozu, którym i dzieci, i dorośli mogą podróżować po terenie parku. Oprócz tego znajduje się tam również cała masa innych miniatur kolejek, a także latarni morskich polskiego wybrzeża.

Ruiny gotyckiego kościoła na skarpie

Położenie nieopodal brzegu klifowego, dawniej dla mieszkańców wcale nie stanowiło atrakcji i powodu do dumy. Wręcz przeciwnie, morze przy osadzie Trzęsacz nazywano "tonią umarłych". Wszystko to za sprawą procesów erozyjnych, które w tym miejscu były niezwykle postępujące. Ofiarą tego procesu są dawni mieszkańcy Trzęsacza i gotycki kościół pw. św. Mikołaja, wzniesiony na środku wsi, w XIII w. Historia donosi, że kościół został wybudowany około 2 km od linii brzegowej Morza Bałtyckiego. Przebudowano go z drewnianego na murowany w XV w. Kamienne fundamenty zostały te same. Kościół był chlubą właścicieli Trzęsacza i ich mieszkańców. Dbano o niego, przeznaczając na wyposażenie i remonty wysokie sumy pieniężne.

W roku 1750 odległość budowli od linii brzegowej wynosiła już tylko 58 m. 21 lat później procesy erozyjne zniszczyły przykościelny cmentarz. Właśnie to wydarzenie skłoniło mieszkańców do nazywania Morza Bałtyckiego "tonią umarłych".

W roku 1868 urwisko było już zaledwie metr od kościoła i mimo prób zatrzymania wypłukiwania się brzegu erozja postępowała. W kościele, dla zniwelowania hałasów zamurowano niektóre okna. Ostatnią mszę odprawiono 2 sierpnia 1874 roku.

Następnie, wyposażenie kościoła wywieziono do Katedry w Kamieniu Pomorskim oraz Szczecińskiego i Berlińskiego muzeum. Kościół zaczął się obsuwać w 1900 roku. Kolejne lata przynosiły niszczycielskie skutki działania fal, aż do 1 lutego 1994 roku, kiedy to z kościoła został tylko fragment ściany południowej i prezbiterium.

Dopiero w 2001 roku rozpoczęto prace nad umocnieniem klifu, by zachować pozostałości kościoła. Tym razem lokalnym władzom udało się powstrzymać erozję. Dzięki temu dziś możemy oglądać fragment kościoła, którego historia wzbudza zainteresowanie ludzi z całego świata.

Platforma Widokowa - Trzęsacz

Umożliwia ona turystom oglądanie ruin gotyckiego kościoła z wyjątkowej perspektywy. Wcześniejsze tradycyjne, drewniane zejście zostało zdemontowane w celu umożliwienia przeprowadzenia prac zmierzających do zabezpieczenia ruin gotyckiego kościoła. Ze znajdującej się 20 m n.p.m. platformy można obserwować morze lub zejść na jego brzeg po ażurowych, stalowych stopniach. Projekt inwestycji przewiduje także miejsce na windę dla osób niepełnosprawnych.

Wystawa Miniatur Kolejowych w Rewalu

Imponująca prywatna kolekcja, udostępniona szerszej publiczności na piętrze dworca wąskotorówki. Po dwóch dużych, pełnych detali makietach śmigają modele najróżniejszych pociągów z całego świata - tak zabytkowych, jak i współczesnych. Wystawa Miniatur Kolejowych posiada także całkiem bogaty kącik zabaw oraz obszerną literaturę kolejarsko-modelarską.

Bajkowa Chata

Bajkowa Chata w Rewalu to magiczne miejsce. Tutaj, w jednym miejscu spotkać można w lesie Jasia i Małgosię, poznać groźną Królową Śniegu i przestraszyć się Czarownic czy Draculi. Można też zaznać złudzenia optycznego w pokoju Amesa. To idealna atrakcja dla rodzin z dziećmi i nie tylko - każdy znajdzie tu coś interesującego, a zaskakujące widoki - gwarantowane!

Oceanarium w Pobierowie

W oceanarium czeka na Was coś niesamowitego. Wykorzystując wieloletnie doświadczenie, pasję i entuzjazm udało się stworzyć wspaniałą kolekcję, unikalną w skali kraju pod względem ilości i różnorodności gatunków ryb. Poznaj świat bajecznie kolorowych ryb z Mórz i Oceanów całego świata. Odwiedzajac oceanarium masz możliwość spotkać się oko w oko z niebezpiecznym rekinem, drapieżnymi murenami czy pięknymi rybkami nemo. Przyjdź i zobacz podwodne życie płaczek, piranii, ryb z rafy koralowej, jadowitych skrzydlic czy żółwi. Odkryjcie bezcenne skarby mórz. Zapraszamy do innego świata!

Motylarnia w Niechorzu

To wyjątkowa atrakcja dla małych i dużych. Na wyciągnięcie ręki są tu dziesiątki gatunków kolorowych, egzotycznych motyli z różnych zakątków świata. Można tu dowiedzieć się i poobserwować jak wykluwają się motyle, jak wznoszą się w powietrze, jakie są ich zwyczaje, co oznaczają wzory na ich skrzydłach, w jaki sposób widzą i czym jest pyłek na ich skrzydełkach.

Rezerwat Liwia Łuża

Ten obejmujący 220 ha obszar, pokrywający się z linią brzegową Liwiej Łuży, utworzono w 1959 roku, w celu ochrony populacji lęgowej, rzadkiego wówczas łabędzia niemego. Sytuacja tego gatunku znacząco się poprawiła, więc dziś, celem ochrony jest przede wszystkim zachowanie całego, jeziornego ekosystemu i siedlisk rzadkich roślin słonolubnych i biotopów ptaków.

Park Wieloryba

Park Wieloryba w Rewalu, to fantastyczna atrakcja dla dzieci. Na najmłodszych czeka tu ponad 100 stworów z głębin mórz i oceanów: olbrzymie wieloryby, rekiny, kałamarnice i przeróżne gatunki ryb. Wszystkie stworzenia to repliki, których można dotknąć i zrobić sobie z nimi zdjęcie. Czekają tu także przyjacielski pirat, wygadane papugi, dmuchany zamek i plac zabaw.

Rewalskie wieloryby

Dwa żeliwne, potężne posągi wielorybów, to symbole Rewala zdobiące jego centrum. Ważą 10 oraz 5 ton i noszą łacińskie imiona Ventus i Fluctus. W zasadzie, są to szkielety wielorybów, wykonane z odpornej na pogodę, wzmacnianej stali. Tuż obok znajdują się też podświetlana w nocy fontanna i platforma widokowa. To miejsce uwielbiane przez rodziny z dziećmi.

Multimedialne Muzeum na Klifie

W Trzęsaczu mieści się wyjątkowe muzeum, nad którego nową odsłoną pracowali najlepsi europejscy specjaliści. To multimedialna, nowoczesna ekspozycja, wykorzystująca prezentacje, dźwięk oraz grę świateł i obrazów. W interesujący sposób można tu poznać historię i legendy dotyczące ruin kościoła na skarpie, znaczenie 15. południka i wiele innych ciekawych historii.

Trasy rowerowe Rewal

Rowerowy "Wschodni Szlak Łącznikowy" oznaczony kolorem czarnym i mierzący 4,2 km długości, przebiega przez miejscowości Rewal i Niechorze i rozpoczyna swój bieg w Rewalu, przy skrzyżowaniu ulic Władysława Łokietka i Matejki. Prowadzi on w kierunku Niechorza i Latarni Morskiej. Szlak kończy się w centrum Niechorza, przy zabytkowej stacji dworzec kolejki wąskotorowej.

Szlak rowerowy Rewalska Kraina Słońca oznaczony jest kolorem żółtym i liczy sobie ok. 10 kilometrów. Rozpoczyna się przy wejściu do hali sportowej w Rewalu i mija po drodze m.in. Aleję Róż i Zakochanych, taras widokowy, pomnik rybaka, przystań rybacką oraz dworce wąskotorówki w Trzęsaczu, Rewalu i Śliwinie. Trasa kończy się w miejscu jej rozpoczęcia, przy hali.